R ging op vakantie naar Spanje. Was hij hard aan toe. R is muzikant en het is daarom niet vreemd dat hij een gitaar wilde meenemen. Omdat de afmetingen van zijn gitaarkoffer anders zijn dan die van de doorsnee bagage had hij extra geld betaald. Aangekomen bij de incheckbalie vraagt de grondstewardes van Ryanair het volgende:

“Meneer, is dit een muziekinstrument?”

R: “Ja. Mevrouw, ziet dit er uit als een muziekinstrument?”

Vrouw: “Ja, dit ziet er uit als een muziekinstrument.

R: “Nou mevrouw, dit is een muziekinstrument.” 

Mevrouw: “Nou helaas meneer. Omdat dit er uit ziet als een muziekinstrument moet u naar de andere balie en bijbetalen.”

R (gefrustreerd en tevens aangemoedigd tot verzet): “Dus als ik deze koffer had volgestouwd met condooms en vibrators was dit een ander verhaal geweest? En stel nou, ik had een opklapbare gitaar meegenomen in een sporttas, dan was het geen probleem geweest?”

Vrouw: “Ja, inderdaad.”

Maar helaas had R al toegegeven dat er geen condooms en vibrators in zijn gitaartas zaten en dus mocht R  €120,- betalen voor zijn gitaar, die niet eens naast hem mocht staan, omdat hij er te laat mee was. Aangezien zijn ticket €75,- euro kostte, was het goedkoper geweest om twee tickets te kopen. Een voor hemzelf en één voor zijn gitaar, zodat hij die in de stoel naast zich had kunnen zetten.

Verkleedpartijtjes

R’s verhaal doet me een beetje denken aan de boze vrouw van EasyJet (of was het RyanAir?) in Londen die iedereen controleerde op hun handbagage: hadden ze te grote bagage, te veel bagage, te zware bagage? Voor haar was het fantastisch om te ontdekken, want daar deed ze het natuurlijk voor, maar voor mij was het een probleem: ik had een plastic tasje in mijn hand met twee truien erin. Schandalig natuurlijk.

Ja, dat is bagage vond de vrouw. En bagage betekent: bijbetalen! Terwijl ze dat naar mijn idee licht agressief mededeelde leek de lichtelijk obese vrouw nog groter te worden.

Nee, dat is geen bagage vond ik, terwijl ik me steeds kleiner begon te voelen dan ik al was onder de fysieke grootsheid van die vrouw.

Ik probeerde tevergeefs een discussie op gang te krijgen, maar deze toegewijde bagage-inspecteur was onvermurwbaar en vertelde mij dat ik die plastic tas zelfs leeg niet mee mocht nemen. Dus ik stapte demonstratief uit de rij, trok mijn jas uit. Trui 1 ging aan, vervolgens trui twee en ten slotte met enige moeite mijn jas om de boel af te maken. Ik ging weer in de rij staan, zodat ik als een Michelinvrouwtje de meedogenloze poortwachter naderde, die intussen een nieuw slachtoffer had gevonden, maar mij wel nauwlettend in de gaten hield.

En zo werd ik de winnaar van een idiote strijd om de definitie van handbagage en kleding: mijn truien waren op bijna magische wijze veranderd van bagage in kleding en voilà: ik mocht er langs.

Ik kon het niet laten om één meter na het passeren van de zwaarbewaakte poort des bagage alle net aangetrokken kleding weer uit te trekken en er weer bagage van te maken, terwijl ik benieuwd was naar de waarschijnlijk gefrustreerde reactie van de bagagedictator. Maar ze keek niet eens meer. Haar taak had ze namelijk al volbracht.

Gitaar in je broek

Toevallig is er nog een R, namelijk mijn broertje, voor het gemak even R2 genoemd. Een klein stukje hals van zijn minigitaar stak uit zijn handbagage toen hij wilde inchecken bij RyanAir. Ging niet goed natuurlijk, want 10 cm gitaarhals uit een tas is 10 cm te veel. Vooral bij het immer oplettende personeel van RyanAir.

Volgens R2, die zijn flirtskills had losgelaten op de grondstewardess, sprak de grondstewardess echt uit haar plichtsgevoel om als autoriteit op te treden op het gebied van controleren van bagage toen ze met tegenzin zei: “Ja, maar hij moet in een officiële gitaartas, of je moet een stoel kopen.”

Mensen in de rij die geen handbagage hadden, boden hun hulp nog aan bij het zien van zoveel onrecht, door voor te stellen dat zij dan de gitaar als handbagage zouden meenemen, maar de grondstewardess bleef er op hameren dat R2 een stoel moest kopen voor dat 10 cm stukje gitaar.

R2 is net zo recalcitrant als R, maar had ineens een creatieve ingeving en hij propte de gitaarhals in zijn wijde broek en trok zijn trui over de klankkast. Wat nou handbagage? Kleding zal je bedoelen.

Toen hij het vliegtuig binnenkwam, riepen er een paar mensen hoopvol: “Is het gelukt?!” R2 liet grijnzend zien hoe hij zijn gitaar aan boord had gekregen. De rest van de vlucht hing er een euforische stemming aan boord onder de passagiers.