Het was 25 Augustus 2007:

Op het programma van deze zaterdag stond draaien in de Middenstip in Epe, de tent van Marc Overmars. Tussen de Hollandse-, Travestieten-, en Après-Ski-avonden wilden ze graag de zaterdag in het teken van groovy house gaan zetten. En daar mocht ik voor gaan zorgen. Leuk toch, zou je denken. Ja, dat dacht ik ook.

Met een gigantisch slaaptekort vanwege het verzorgen van de muziek de twee avonden ervoor op andere locaties en daar tussen in weinig geslapen te hebben omdat ik overdag in de platenzaak stond, haal ik huisgenoot J. en klasgenoot J. (J&J dus) op, die meegaan.

We beginnen we onder het genot van een lading Red Bulls om wakker te blijven de halve Nederlandreis naar Epe die zich kenmerkt door de irritante onverlichtheid van de snelweg. Toen ik deze blog schreef was Red Bull nog niet zo’n hit als tegenwoordig. Ik geloof dat wij trendsetters waren.

Naar het Oosten des lands

Na een half uur door de bossen gereden te hebben met een slakkengang van 60 km per uur met gevaar voor eigen leven (de herten schijnen nogal eens hun leven willen beëindigen op jouw auto) komen we aan bij een tent waarbij de bingo van aankomende dinsdag alvast wordt aangekondigd.

Zie het voor je: op basis van dat ik goed betaald kreeg en het feit dat het de tent is (of ‘was’ inmiddels?) van Marc Overmars, was deze tent in mijn gedachten de hipste tent van Oost-Nederland. De werkelijkheid bleek… anders.

Even denken we dat we bij de verkeerde tent zijn. Bij de ingang staat echter een bord met mijn naam erop waarbij ik me afvraag of ze ooit eerder een vrouw achter de draaitafels hebben gezien, want zover ik weet heet ik niet “Female DJ St. Jago”

De aankondiging van mijn artiestennaam plus mijn sekse is echter ook wel erg fijn, want er bestaat geen twijfel meer over dat ik inderdaad hier moet gaan draaien. Verder gaan met rondjes om het centrum rijden is dus niet meer nodig.

Ondanks dat ik een half uur te laat ben mag ik nog even rustig aan de bar wachten totdat er iets meer mensen zijn dan diegenen die van het terras van buiten naar binnen lopen om bier te halen om vervolgens mij weer alleen te laten met J&J. Een uur later begin ik mijn house-setje terwijl er drie mannen tegen de bar leunen en mij vreemd aankijken. Ik word er hartstikke zenuwachtig van. Nog veel meer dan als ik voor een paar honderd man moet draaien.

Monopoly in da house

J. & J.—die dus mee zijn voor de mentale ondersteuning, gezelligheid en eigenlijk stiekem om een beetje op me te passen— besluiten om er een spannende Monopoly-avond van te maken na het zien van de spelletjeshoek achter mijn draaitafels.

Af en toe komt er een schreeuw achter mij vandaan van een van de J’s dat ik lekker draai terwijl ze allebei fanatiek hun monopolygeld aan het tellen zijn. Helpt dus niet echt mee bij de housesfeer van deze avond. Vooral niet omdat de groep mensen achter mij—druk aan het bieden op de Kalverstraat—bijna even groot is geworden als de mensen op de dansvloer.

Er wordt een beetje bewogen. Bij bijna elk nummer komt er wel iemand vragen welk nummer ik draai, altijd leuk, omdat men dat meestal vraagt uit bewondering voor het nummer en niet zozeer omdat ze voor zichzelf een mentaal lijstje maken met nummers die ze nooit meer van hun leven willen horen.

Ik produceer een verbale lijst met nummers die de afgelopen maanden, en nog steeds, megahits waren. De gedachte komt in me op of in het Oosten soms andere nummers op de radio en in het uitgaansleven te horen zijn.

ejectlock2Terwijl ik net een supervette mix aan het maken ben, komt een lichtelijk zwalkend persoon naar me toe, geeft een draai aan mijn cd-speler (terwijl deze draait) met de vraag wat ik toch doe met die schuiven en waarom ik aan die “wieltjes” draai. Hij hoort niet eens het gevolg van zijn draai aan de schijf, waardoor de muziek een seconde in tempo is verdubbeld en een paar octaven hoger is. Zijn bier dreigt bijna over mijn (mijn eigen) cd-draaitafel te gaan. Oja, en wat ik toch steeds door die koptelefoon aan het luisteren ben, want hij begrijpt toch echt niet waarom ik door een koptelefoon luister als ik ook gewoon, net als hij, gewoon door de speakers de muziek kan horen. Mindclash… En of ik al lang draai. En hier wel vaker draai. En hoe die stijl heet die ik aan het draaien ben. (“house”) En of ik geen André Hazes draai…

“Eh. Nee.”

Niet als ik op een houseavond moet draaien en ben ingehuurd om house te draaien.

Hij druipt af naar het enige groepje mensen wat op dat moment staat te bewegen op de muziek en schreeuwt: “Nee! Geen Hazes.” Gelukkig schreeuwen ze naar elkaar dat deze muziek ook eigenlijk best leuk is, wat het dan ook voor muziek mag zijn.

Afterpartyen?

Wanneer de avond al lang afgelopen is, bijna iedereen de deur uitgewerkt is, ik mijn spulletjes ingepakt heb en mijn centjes heb gekregen, moet ik J. & J. met veel moeite wegtrekken bij de Monopoly waar ze zich als gevolg van toenemende bier-consumptie zich als steeds fanatiekere Monopoly-spelers hebben ontpopt. Ze hebben bijna gewonnen van twee mannen die wezenloos voor zich uitstaren.

Op de weg terug ontdekt J. de Nederlandstalige afdeling in mijn cd-koffer. Hazes gaat op en andere J.  zingt in volle borst mee vanaf de achterbank. Het feestje in de auto is groter dan toen ik eerder die avond in Epe draaide.