Op een ochtend word je wakker met een raar gevoel aan je lip. Je herkent het rare gevoel en je vrees blijkt waarheid wanneer je in de spiegel een groep minuscule blaasjes aan de onderkant van je onderlip ziet. Even hoop je nog dat het misschien niet zo opvalt omdat je lippen redelijk vol zijn en er misschien overheen krullen. Maar al binnen enkele seconden besef je dat dat er maatregelen getroffen dienen te worden.

Je zoekt allereerst naar je medicijndoos, komt erachter dat je ooit bedacht hebt die op een héééle handige plaats te zetten, die je je nu niet meer kan herinneren en na een gefrustreerde zoektocht vind je hem (op, achteraf gezien, inderdaad een best wel handige plaats). Tot je grote blijdschap vind je een verpakking van lipblaaspatches van een bekend merk en je bent nog blijer als er een stuk of tien in blijken te zitten, maar dan kijk je op de achterkant: 03-2010. Da’s tweeënhalf jaar over datum. Kut. Je had kunnen weten dat het bijna niet mogelijk was geweest bruikbare anti-koorstlip wapens te vinden, aangezien de laatste koortslip bijna vijf jaar geleden was (uitgerekend tijdens de eerste date met je vriend, zal je net zien). Toch zie je geen andere optie dan toch zo’n vijf jaar ouder pleister op je lip te plakken, wat overigens ongelooflijk hypocriet is, omdat je de vorige dag je vriend stellig verboden had om anti-allergiepillen te nemen die slechts drie maanden over datum waren.

Je komt, later die dag, tot de ontdekking dat het lipblaaspatchje er vreselijker uitziet dan de koorstlip zelf, omdat hij nauwelijks plakt en daardoor helemaal bubbelt en wit uitslaat. Zo ranzig heb je er dus een halve dag bijgelopen. Balen….

De keuze die dan volgt, wanneer je bij de drogist staat, is of je een crème gaat kopen, waardoor je met een kwak witte substantie op je lip rondloopt – niet zo charmant -, of dat je het nog eens probeert met stickers die niet over datum zijn. De crème komt tegenwoordig gelukkig in huidkleurige varianten – deze trend was je ook al opgevallen bij anti-zonnebrand- en dagcrèmes – en wordt daardoor wat aantrekkelijker, maar de beloftes op de verpakking van de lipblaaspatches winnen het: “snel herstel, verbergt onmiddellijk, vermindert pijn, vermindert tinteling, jeuk & branderigheid, vermindert roodheid, zwelling & blaasjesvorming, helpt vervelling en korstvorming voorkomen, vermindert het risico op besmetting buiten de wond.” Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn. En als hoogtepunt blijft de pleister ook nog eens gemiddeld 8 uur zitten. Wow! denk je.

Met de allergrootste tevredenheid loop je er de rest van de dag mee rond. De patch blijft zelfs zo goed plakken en maakt zijn beloftes zo goed waar dat je vergeet dat je een koortslip hebt. Maar dan denderen donkere wolken met brute kracht voor het nietsvermoedende zonnetje: bij het pijnlijke lostrekproces van het pleistertje, voelt één van de vijf blaasjes zich genoodzaakt zich met zijn nieuwe transparante vriend te verenigen en een vieze, gelige substantie vindt zijn weg naar de buitenlucht, een krater in je prachtige lippen en een Code Rood wat betreft besmettingsgevaar veroorzakend.

Gewoon een gat. In je lip. Waar dat blaasje zat. Een hol, deuk, krater, gat, inham. Snik. Uit angst dat het herpesvirus zich nu over je hele kin en lippen gaat verspreiden, dep je het geïnfecteerde gebied onthutst zo goed mogelijk schoon met een wattenschijfje en zie je opnieuw geen andere mogelijkheid zo’n huidverscheurend monster op de wond te plakken. Je neemt je voor deze plakker er morgen maar af te weken onder de douche uit angst je onderlip te veranderen in een maanlandschap.

Dag mooie, lieve, gladde onderlip. Je beseft nu pas hoe blij je was met het niet-hebben van een koortslip nu het te laat is. Snik. Morgen maar voor 8 euro die huidkleurige crème halen. Maar zal je net weer zien dat je die niet op de beschadigde huid mag plakken…

Jouw tip: begin gewoon meteen aan die crème (waarvan het overigens niet bewezen is dat die helpt, maar dat geldt ook voor die patches). Is bovendien ook nog twee euro goedkoper dan de lipblaaspatches….

Vier dagen later…

… lees je op de achterkant van de lipblaaspatchverpakking de niet onbelangrijke tekst die veel leed had kunnen voorkomen: “Laat de patch zitten tot deze vanzelf loskomt van de huid”.