Na het lezen van een artikel over het verval van je lichaam, dat op je vijfentwintigste schijnt te beginnen, sta ik angstig voor de spiegel om mijn gezicht te inspecteren op rimpels. Ik knijp mijn ogen samen en ontspan ze weer. Zie ik daar lijntjes onder mijn zesentwintig jaar oude ogen? Misschien moet ik toch maar een betere crème kopen.

Ik wil net mijn voorhoofd bestuderen als mijn onderzoek wordt verstoord door de bel. Ik doe de deur open. Voor me staat een verkoopster van Nuon die me een seconde lang twijfelend aankijkt en dan vraagt: “Is je vader of moeder ook thuis?”

In 2009 ingestuurd naar NRC voor de rubriek Ik.