Waarom duurt het zo lang, vraag jij jezelf ongeduldig af, terwijl je op je telefoon kijkt of er nog iets gebeurd is op Facebook om de te tijd te doden. Je vriendin is boven nog bezig met iets, je zou bij god niet weten wat, terwijl jij al een kwartier aangekleed bent. Waarom gaat het allemaal zo trahaag? verzucht je terwijl alle energie in je wegebt.

Maar je vergist je jongeman, vrouwen zijn niet traag, ze hebben meer tijd nodig en zelfs dat eigenlijk niet. Vrouwen moeten gewoon meer dingen doen. Ik kan je garanderen dat vrouwen zelfs minder tijd nodig hebben, maar gewoon heel veel tegelijkertijd moeten doen. Besef je wel hoe makkelijk het voor een man is om van gedoucht tot aangekleed te komen? Het grootste gedeelte van de vrouwen heeft echter langer en meer haar dan jij op je hoofd hebt. Dat moet allemaal gedroogd worden en het is echt niet voldoende om één keer de kam door je haar te halen. Sterker nog, de meeste mannen hoeven helemaal geen kam door hun haar te halen, die hebben ze vaak niet eens! (Ik bedoelde de kam, niet het haar)

Lang langer langst

Ik kan je zeggen, het kammen van haar gaat niet over rozen. Dus wanneer jij je broek al aan hebt, staat je vriendin—met een handoekje om haar nog onaangeklede lichaam heen—haar klitten uit haar haren te kammen. Pijnlijk ook nog eens. Als jij je shirt aantrekt, moet zij nog de resten mascara van haar wangen halen die door de douche uit haar wimpers is gespoeld, ondanks dat ze afgelopen avond wel heeft geprobeerd alle mascara te elimineren. Jij had je broek en shirt dus al aan, zij slechts gekamde haren en een schoon gezicht.

Heeft ze zich nog niet eens aangekleed?! denk jij gefrustreerd, terwijl je naar de badkamer loopt om even een hand door je haar te halen en in de spiegel te kijken, wijselijk je mond houdend. Je staat er niet bij stil dat jouw korte haar in een mum van tijd droog is, terwijl je vriendin haar haren moet gaan föhnen, wil ze haar haren voor de avond nog droog krijgen en geen kou vatten. Fohn inpluggen, haren fohnen, haren weer opnieuw kammen. Zo. Zij nog steeds in alleen een handdoek, jij hebt inmiddels je sokken en schoenen aan en zit beneden ongeduldig op de keukentafel te trommelen terwijl je met een schuin oog de krant inkijkt.

Schoenen bij de broek, broek bij de schoenen

Je vriendin heeft net als jij inmiddels wat deo opgedaan en staat nu voor haar kast.Wat voor weer wordt het? vraagt ze zich af. Want als het koud wordt is een rokje niet echt handig (daar hoef jij ook niet over na te denken man!). Goed, het wordt koud. Een broek dus. De ene broek is langer dan de andere, want de ene moeten met hakken gedragen worden, wil ze niet over haar eigen pijpen heenlopen, en de ander moeten met lage schoenen gedragen worden, wil ze er niet als een clown uitzien. Dat wil jij toch ook niet? Dat je vriendin er als een clown uitziet?! Maarja, toen kon ze haar hakken even niet vinden, of het was toch te glad buiten met die sneeuw voor hakken, weet jij veel, het zal allemaal wel, en ja, dan moet toch nog even van broek verwisseld worden.

Je bent inmiddels zo desperaat geworden dat je uit pure verveling de afwasmachine maar aan het uitruimen bent, terwijl dat haar taak is, verdomme! Je vriendin heeft zich inmiddels aangekleed, maar komt er achter dat ze de verkeerde BH onder de verkeerde trui heeft. Ze heeft een strakke coltrui aan—toegegeven, je vriendin ziet er uiterst sexy uit—, maar haar kanten BH laat de trui op een vreemde manier bobbelen. Alsof er allerlei bultjes op haar borsten onder de coltrui verstopt zitten.

BH’s

Trui uit, shirt uit, BH uit. Shit, de gladde BH’s liggen in de was, beseft ze zich! Dan dus maar even een andere trui. Maar welke trui is warm genoeg? Ja jij, man, hoeft je niet druk te maken over welke BH je onder je trui draagt, want jij hebt geen borsten en dus—zeer waarschijnlijk—ook geen BH’s! (En als je wel borsten hebt, draag je waarschijnlijk nog steeds geen BH’s) Oja, mijn BH’s! realiseert je vriendin zich en ze rent naar de wasmachine om even een paar BH’s erin te gooien. Jij loopt inmiddels te schelden tegen de hond die buiten tegen het voorwiel van de cinquecento van de buren aan staat te pissen en belt je moeder dat jullie wat later op de koffie komen, terwijl de eerste sneeuwvlokken treurig op je gezicht vallen.

Een typische conversatie

Je vriendin is inmiddels helemaal aangekleed. Jij bent weer terug van het ommetje met de hond en roept naar boven, al is het eigenlijk meer een mededeling dan een vraag: “Ben je klaar? We gaan!”

“Wat zeg je? Gilt ze terug. Zo kan ik je niet horen! Loop dan even naar me toe als je wat wil zeggen!”

Je loopt tot halverwege de trap en herhaalt zo rustig mogelijk je mededeling die verkapt is als vraag.

“Je wilt toch niet ZO met me over straat, zo zonder make-up?!” is het antwoord. Grrr… rustig blijven.

“Liefje,” kir jij naar boven, “Jij hebt helemaal geen make-up nodig! Je bent hartstikke mooi als zoals je bent!”

Een boze reactie van boven. Het is ook nooit goed. En morgen zeker zeuren dat je haar nooit een compliment geeft.

Haar schoonheid komt niet vanzelf

IMG_2123

Je realiseert je het misschien niet, maar je vriendin ziet er toch echt wel beter uit MET make-up. Dus terwijl jij jezelf zit op te vreten, is je vriendin haar mascara op aan het doen, plukt ze nog een verdwaald wenkbrouwhaartje weg (daar mag je haar trouwens wel wat dankbaarder voor zijn, je zit vast niet te wachten op een vrouwelijke variant van Bert) en trekt ze een lijntje eyeliner—of oogpotlood, je weet nog steeds niet het verschil tussen die twee—boven haar oog. Wist je dat dat best lastig is? Dat zelfs na meer dan 10 jaar training de vrouw dat niet eventjes in een paar seconden kan doen, maar dat het trekken van een eyelinerstreepje echt precisiewerk is? Niet zo gek dus dat zoiets eventjes duurt. De laatste keer heb je haar dusdanig opgejaagd, dat ze het zo snel wilde doen dat het leek alsof haar ene oog twee keer zo klein was als haar rechter oog. Moest ze haar eyeliner er weer afhalen. Toen had ze ook nog oogschaduw op, dus dat ging er natuurlijk ook af tijdens het weghalen van de smerige dikke streep, moest ze alles weer opnieuw doen. Jouw schuld, niet die van haar.

Meningsverschilletje

Aangekleed, make-up op, is ze nu dan klaar? Nee, je vergeet haar haar. Omdat ze begrijpt dat het vervelend is voor jou, wil ze niets tijdrovends doen en dus gooit ze er alleen een beetje bio-silk of een of ander raar prutje in, waar jij elke keer om moet lachen. “Tuuuurlijk, gooi jij maar lekker silk in je haar,” merkte jij een keer op. Waarop zij eventjes terugbeet dat jij wel wat Q10 met mineraalcomplex kan gebruiken voor die wallen van je en vooral even wat gel in je haren moet doen met net-out-of-bed-look-structure. En vergeet vooral niet die tandpasta met triple-white-enzymenboost waar je zo’n prodent spark van op je tanden krijgt. Oke, oke. Punt gemaakt.

Ze heeft haar jas inmiddels aan, jij opent de deur voor haar—wat een gentleman ben je toch, zelfs na dit hele voorval—en terwijl ze wat lipgloss op haar mond smeert—je kijkt met afgrijzen naar deze nutteloze handeling—merkt ze luchtig op, “schat, heb jij de kliko al naar binnengehaald?”

Je kijkt naar buiten, ziet daar de kliko staan, waar een drol van je eigen hond tegenaan geplakt zit, toen je even niet zat op te letten net. Shit.

Heb je het weer voor elkaar gespeeld om uiteindelijk degene te zijn die weer het laatst is.

Knarsentandend kijk je iets later dan ook toe hoe je vriendin samenzweerderig jouw moeder drie kussen geeft en verontschuldigend opmerkt dat jullie wat later waren omdat jij—JIJ!—de kliko nog moest binnenzetten. De heks.

Maar je moet zeggen, ze ziet er wel verdomd goed uit, met die broek zonder hakken, strakke eyeliner en casual haarstijl met die frisse glans. Hoe doet ze dat toch?