Nieuwjaarsduik: “Ik dacht alleen maar, adem, adem, adem.”

Mijn vrienden verklaarden me voor gek. Niet omdat ik zelf het water zou gaan, maar omdat ik om zeven uur op zou staan om verslag te doen van de 15e editie van de nieuwjaarsduik in Scheveningen, samen met overbuurman—en tevens fotograaf— O. En het was het waard ook. Ondanks het feit dat ik mede door het door het enthousiaste geknal van een achterbuurman (ik ga er niet van uit dat we met een achterbuurvrouw of -meisje te maken hebben) nog een uur korter heb kunnen slapen.

De vroege ochtenduurtjes op nieuwjaarsdag

Een minuut voor de wekker word ik uit mezelf wakker. Ik ben moe, maar heb er zin in. In onze straat is het uitgestorven, maar bij ons dorpse station aangekomen blijken de vorige nacht nog duidelijk aanwezig. Zwalkende groepjes jongeren die om zich heen kijken—zonder dat ze echt iets lijken te zien—of ze nog tot een taxi toegelaten worden, twee jongens verderop die overleggen of het tijd wordt om eens naar huis te gaan. Ook in de trein is de nasleep van de vorige nacht duidelijk aanwezig: zurige walmen, slapende jongens, te hard gepraat.

Waarom de nieuwjaarsduik in Scheveningen?

Maar het duurt niet lang voordat we de eerste nieuwjaarsduikers tegenkomen. Naast ons zitten Yvonne (16) en Quirine (15) uit Utrecht, die voor het eerst het koude water gaan trotseren op een nieuwjaarsdag. Een week eerder hadden ze besloten om mee te doen en ze wilden het dan ook meteen goed doen: niet naar een van de dichterbij gelegen locaties, zoals de Maarsseveense Plassen (overigens geen onderdeel van de Unoxnieuwjaarsduiken), maar Scheveningen. “Als je het gaat doen, doe het dan ook goed,” zegt Yvonne enthousiast. Quirine heeft een extra trainingsbroek meegenomen om warm te blijven en ze hebben het gisteren niet al te laat gemaakt. Waarom ze meedoen? “Gewoon, om al die mensen daar te zien.” En ja, uiteraard om niet alleen te kijken, maar om zelf het water in te gaan, tussen de massa mensen.

Ook Dick (18) uit Breukelen en Ruben (18) hebben er zin in. Met nog twee vriendinnen staan ze in de tram, die op dit vroege tijdstip nog niet al te vol is. Op de grond staat een grote sporttas die een stukje openstaat, zodat de kop van een enorme badeend er bovenuit steekt. “Hij heeft zich voorbereid op vandaag,” zegt Dick, doelend op de badeend die klaarblijkelijk  menig feest en schuimparty heeft meegemaakt in het verleden. “Dat hadden wij ook beter kunnen doen doen.” Ze hebben het afgelopen nacht wel rustig gehouden, “met drank dan, niet zo dat je niet helemaal meer kan lopen,” maar desondanks heeft Dick er slechts twee uur slaap opzitten. Ook voor hen is het de eerste keer dat ze meedoen. Vorig jaar kregen ze het idee om mee te doen te laat. Nu zijn ze er als een van de eersten, goed voorbereid, ze hebben zelfs badjassen mee. Want ook zij vinden: als je de nieuwjaarsduik gaat doen, moet je het ook “groots aanpakken.” Scheveningen dus.

Met carnavalspakken het water in

Aangekomen op de boulevard is de rij nog klein, maar binnen een half uur wordt deze gigantisch lang. De organisatie zal uiteindelijk zelfs een aantal mensen moeten weigeren blijkt achteraf, want er mogen maar 10.000 mensen meedoen, maar er zijn er meer komen opdagen. Meestal verwijzen ze deze mensen naar andere locaties, zoals Zoetermeer (er zijn in totaal 102 Unox duiklocaties in Nederland). Ons oog valt op een grote groep Brabanders in carnavalsoutfit. Een van hen hangt tegen een vrachtwagen aan die naast hun geparkeerd staat en probeert tevergeefs met een aansteker de metalen deur van de vrachtwagen in de hens te steken. Een meisje uit de groep, die me het meest nuchter van allemaal lijkt, vertelt me dat ze uit Eindhoven komen en de taxi hebben gepakt naar Scheveningen. “Vijfendertig euro de man.”  Zelf gaat ze niet het water in, omdat ze oppast op de spullen van de rest. Verstandig ook, want later vang ik berichten op dat er telefoons zijn gestolen tijdens de duik. Achter haar kijkt een iets zwalkende jongen in tijgerpak, met bijpassende tijgerlenzen en iets rode ogen me wantrouwend aan. Joris (20, zie foto links)—gestoken in een berenpak, dat hij inderdaad voor carnaval heeft gebruikt—legt beschermend een arm om me heen. Hij heeft helemaal niet geslapen, maar ze zijn gewoon in één keer doorgegaan. Later kom ik hem nog op het strand tegen. Naast hem ligt een jongen in een roze, fluffy varkenspak op het zand. Of ze met pak en al het water gaan? “Ja, natuurlijk. Waarom heb ik dit pak anders aangetrokken?” Eh, ja. Daar heeft Joris een goed punt.

Dick en Ruben staan inmiddels klaar. Om nog even warm te blijven heeft Dick een badjas aangetrokken. “Volgend jaar weer!” roept hij vol enthousiasme. “Jaja,” zeg ik terug. “Ik kom straks vragen of je er na de duik nog steeds zo over denkt.”

De duik zelf

En daar sta je dan, op het strand. 10.000 man achter een lintje. Ik vlakbij de zee. Door alle opwinding heb ik er geen rekening mee gehouden een goede plek op de looproute van de nieuwjaarsduikers uit te kiezen (namelijk, ik ben niet op de looproute van mogelijke Unoxmeisjes gaan staan) en nu komt er opeens een grote groep brede mannen op me afrennen. Help! Een grote chaos. Water. Ik schiet maar wat plaatjes, maar er gebeurt zoveel dat de meeste foto’s wazig zijn, of alleen maar van een stel borsten zonder hoofd, blubberbuiken, bierbuiken of benen.

Dick en Ruben zijn inmiddels hun derde duik aan het maken en sprinten over het strand. Ze kunnen er geen genoeg van krijgen. “Volgend weer! Het is ijskoud, maar kicken! Ik snap niet waarom ik het heb gedaan!” roept Dick. Wanneer ze terugkomen van hun derde duik lijkt de extase iets meer gezakt te zijn en kunnen ze er iets beter op terugblikken. Wat ze voelden toen ze voor het eerst het water ingingen? Dick: “De zee is zouter dan ik dacht.” Ruben: “De eerste keer dat ik onder water ging, dacht ik alleen maar adem, adem, adem.”

Unoxmeisje

Joris en zijn vrienden uit Eindhoven heb ik niet meer gezien tijdens of na de duik, dus wellicht zijn de carnavalspakken toch uitgegaan. Want ook al zijn er 10.000 man, zo makkelijk was deze groep niet te missen. Aan de andere kant, 10.000 man is echt heel veel, het was één grote chaos toen iedereen het water inging en ik was te druk bezig met foto’s maken van de mensen om me heen. En dan is het toch wel weer leuk om te kunnen zeggen dat het meisje wat door Dumpert als Unoxmeisje wordt genoemd, al voor haar duik vastgelegd is door mij, ha!

Hoe was het voor mij?

Vroeg, koud (ja zelfs met kleren), maar erg leuk! Ik voelde me erg minderwaardig tussen al die professionele fotografen met hun hoogwaardige apparatuur. Bovendien had ik er niet over nagedacht dat het niet slim is om op het strand (oftewel, triljoenen zandkorrels) een uitschuifbare lens te gebruiken (want, uitschuifbaar betekent dat er dus ook allemaal zand tussen het uitschuifmechanisme kan komen). Ook was de aftermath erg interessant. Zo zwalkten er nog een jongen en een meisje op de terugweg door de trein (het was al een uur of twee ‘s middags). Het meisje, ik schat haar een jaar of 22, was op blote voeten. Haar vestje was half opengeknoopt waar haar iets blubberige buik uit puilde (ze had geen shirt aan), terwijl ze een wapperend lint wc-papier in haar hand hield. Vijf minuten later kwam de jongen weer voorbij en riep naar zijn vrienden, één coupé verder, “Ze heeft de hele vloer ondergekotst!” Zo, zo zal iedereen nieuwjaarsdag dus weer op een andere manier ervaren.

Ben jij naar de nieuwjaarsduik gegaan? Hoe heb jij het ervaren? Of ben jij juist van plan nooit te gaan? Ik hoor het graag van je in een reactie hieronder.