Vijftig tinten grijs  en de opkomst van sensuele series voor madam

Het was de hit van 2012: Vijftig tinten grijs. Ik vind het wonderbaarlijk dat 1) deze serie in de bestsellerlijsten staat en 2) sinds deze serie in de bestsellerlijsten staat, de een na de andere vergelijkbare serie in de (digitale) schappen komt te liggen: Fifty Shades of Red, White and Blue, Eighty Days Yellow en Fifty Shades of Twilight bijvoorbeeld. Dan waren er ook nog een paar iets creatievere titels: With My Body, Bared To You, The Adultery Club. Ook zijn er nog parodieën op Fifty Shades of Grey, zoals Fifty Shades of Pink: A Parody en Fifty Shades of Red Riding Hood. Doe-het-zelf boeken voor zowel mannen als vrouwen ontbreken ook niet: Fifty Sheds of Grey: A Parody: Erotica for the not-too-modern male en Vijftig tinten thuis. En dan ook nog iets in een voor mij nog ongedefinieerde categorie: A Million Shades of Green: The Real Story Behind Fifty Shades of Grey. Allemaal in hetzelfde soort lettertype, of zelfde stijl artwork. Het lijkt wel een explosie. En niet alleen in de V.S., maar zelfs in de Bruna van het dorp waar ik woon (volgens mij is mijn dorp trouwens officieel een stad, maar het voelt toch wel echt aan als een dorp) is de gekte ook aanwezig:

OMG. Luister naar je innerlijke godin, of wat dacht je van Diary of a Submissive. Ja, ik heb zelf de eerste van de Vijftig tinten grijs trilogie gelezen—ik was benieuwd waar al die ophef over was en bovendien vind ik dat je pas een mening kan hebben als je zelf het boek gelezen hebt. Tja, het is weer eens iets anders dan de (soms zware) teksten die ik voor mijn studie moet lezen—Thomas Mann, Charles Dickens, Adorno en Horkheimer, Schiller,  etc.. Ja. Was best leuk voor de verandering, maar één deel was genoeg. In het tweede deel ben ik na een paar pagina’s gestopt, het was gewoon weer een herhaling van boek een en dat kende ik nou wel. Tot in den treure toe worden de ‘liefdesscenes’ beschreven tussen Christian Grey en Anna Steele. Het lijkt wel alsof ze de hele dag aan niets anders toekomen en zelfs het bakken van een ei leidt tot onoverkomelijke opwinding bij een van de twee hoofdpersonen. Maar blijkbaar doet deze serie iets met lezend Nederland: de serie heeft ofwel iets aangeboden waar klaarblijkelijk vraag naar was, of het heeft vraag gecreëerd. Commercieel erg interessant. Ik kwam zelfs een spel tegen en er wordt al gezocht naar acteurs voor de film.

Secretary: een ‘aparte’ relatie tussen advocaat en secretaresse

Hoezeer dit ook allemaal iets nieuws mag lijken, is het dat niet. In 2002 was er al de film Secretary, met in de hoofdrol Maggie Gyllenhaal die een jonge vrouw speelt die net ontslagen is uit een psychiatrische inrichting en komt te werken voor een veeleisende advocaat—genaamd Mr. Grey, hey what’s in a name—met wie ze een sadomasochistische verhouding krijgt. Deze film hebben we behandeld voor een vak dat ik volgde (we hielden ons bezig met filmadaptaties, in dit geval de adaptatie van Mary Gaitskills korte verhaal Secretary), maar mocht je Fifty Shades hebben gelezen, dan is het een aanrader om deze film eens te huren. Ook leuk omdat de film serieus is, maar tegelijkertijd een knipoog lijkt te geven naar zichzelf, zonder er een persiflage van te maken. Er was wel één moment wat wel redelijk ver ging (we hebben immers te maken met een hoofdpersoon die net ontslagen is uit een psychiatrische inrichting—onterecht lijkt me soms, want volgens mij was ze nog niet echt klaar voor de boze buitenwereld). “Oh, my god!” gilde een van mijn medestudenten ergens vanuit achter het lokaal. Hij zei wat iedereen dacht. Desalniettemin zijn er veel berichten op internet te vinden die stellen dat deze film veel beter is dat de Fifty Shades boeken. (De film krijgt zelfs een 7,1 op IMDB. Niet dat dat alleszeggend is, maar toch)

Films voor mannen, boeken voor vrouwen?

Ik vraag me af waar al deze boeken dan over gaan. Hoeveel plots zijn er nou te verzinnen als het allemaal om een seksuele meester-onderdaan verhouding gaat? Een kleine inventarisatie van het aanbod van Amazon: Breathless gaat over een vrouw die voor haar zweminstructeur valt. Hij krijgt maar geen genoeg van haar en heeft plannen met haar. In Bared to You is de hoofdpersoon verslaafd aan Gideon, maar, Gideon heeft “demons of his own.” Jaja, so far is er het een en ander geleend uit de Fifty Shades trilogie. Ook in Eighty Days Yellow hebben de hoofdpersonen een donkere kant. Violiste Summer ontdekt dat wanneer ze een verhouding met een professor begint er naast genot ook pijn bij komt kijken, jaja. Maar misschien moet ik het anders zien. Mannen hebben hun pornofilms en misschien heeft de vrouw nu wel haar erotische boek dat een stapje verder gaat dan de bouquet reeksen of de streekromans: een zelfde soort verhaal, dat de (vrouwelijke) lezer een sensueel escapisme biedt. Als jij na het lezen van de Fifty Shades trilogie nog niet uitgelezen bent is er dus zeker nog veel te ontdekken.

Win!

Omdat het mij niet is gelukt verder te komen in boek 2 en 3 stel ik bij deze een winactie op: Wil jij kans maken op boek 2 en 3 van de Fifty Shades trilogie (let op: dit is de Engelse versie!), stuur dan een mailtje naar mij o.v.v. Fifty Shades en waarom jij denkt te moeten winnen.

Heb jij (een van) de boeken al gelezen? Wat vond je er van? Deel het hieronder in een reactie!