Ik had het al helemaal uitgedacht. Dit jaar zou ik de griepprik een keertje niet halen (die haal ik normaal wel vanwege mijn MS—de symptomen van MS kunnen erger worden als ik ziek word namelijk, tenminste, dat schijnt). Ik was er echter van overtuigd dat de griepprik gewoon weer een kapitalistisch, bangmakend iets is, wat bedacht is door de farmaceutische industrie. Ook de Volkskrant schrijft in een artikel van 23 November 2012 dat het effect van de griepprik zwaar wordt overschat: “Krijgen [60-plussers] minder griep? Leven ze daardoor langer? Het bewijs is flinterdun.”
Overigens denk ik niet dat de prik helemaal niets doet. Want sinds het ‘nemen’ van de griepprik ben ik zeker wel ziek geweest, maar dan half ziek. Een beetje vergelijkbaar met een verjaardagsliedje dat al uitsterft na “dat kun je wel zien dat ben jijijjjj…”, magere yoghurt die zich lekker vol en romig voordoet, een film die illegaal is opgenomen in een bioscoop met het bijbehorende gekuch op de achtergrond, of een smerig sigaretje Marlboro light. Net niet dus. En dat was ik zat. Vier weken net niet ziek zijn is veel vervelender dan een week goed ziek in je bed liggen. Dus het plan was: ik zou de griepprik dit jaar niet nemen en vervolgens een blog schrijven over de complete onzin van de prik. (Overigens dacht ik dat de prik juist wel werkte voor de kwetsbare ouderen, maar volgens het artikel van de Volkskrant werkt de griepprik juist het beste bij gezonde jongeren en bij slechts 40% van de ouderen. Hmmm… wat gaat hier verkeerd?).
De jaarlijkse oproep voor de griepprik
Ik keek de oproep nog wel even door, maar zag—alsof het lot al zo bepaald had—dat ik allebei de oproepdagen niet eens kon. Niet dat dat heel problematisch is, want als ik de prik echt had willen hebben, had de assistente hem wel op een andere dag kunnen geven. Het feit dat ik dus niet kon ervoer ik als meer dan toeval, namelijk een zetje in de rug—van een hoger iets wellicht—en ik besloot dat ik dit jaar de griepprik niet zou nemen. De dag voor de laatste prikdag twijfelde ik nog even, toch wel doen? Niet doen? Diezelfde avond werd ik ziek.
Op de prikdag zelf verving ik mijn oude argument (“Het helpt bij mijn niet”) voor “Nu heeft het toch geen zin meer, want ik ben nu al ziek”. Ik kreeg koorts, wat ik al jaren niet meer heb gehad, rilde totdat ik af en toe moest klappertanden en het volgende moment gutste het zweet van mijn hoofd alsof ik net een marathon had gerend. Twee dagen ellende en toen was het bijna helemaal over. Bijna, want mijn hoofd zat nog wel helemaal vol, zo vol dat ik mezelf een flinke bloedneus snoot. Ondertussen had ik mijn vriend ook aangestoken die na een nacht vol gehoest en gesnurk (daar kan hij helemaal niets aan doen, hij was zeer verkouden) door mij naar de zolder werd gestuurd.
Beter. Of niet?
Maandagochtend, anderhalve week later, stond ik op. Zo, ik voel me nu weer echt helemaal beter, dacht ik nog. Totdat ik een schaaltje sojayoghurt met appel als ontbijt at. Ik weet niet of het de yoghurt, de appel, of misschien de lijnzaadolie was die ik erbij doe omdat daar veel omega-3 vetten in zitten die hopelijk op een goede manier bijdragen aan de stabilisatie van mijn MS, maar eigenlijk denk ik dat het geen van alle was. Ik word gewoon gestraft door mijn ongeloof in de griepprik, zo simpel is het gewoon. Als een baksteen viel het ontbijt op mijn maag. Maar, het viel wel weer mee na een half uurtje, dacht ik, dus ik heb de voordeur al open en ben klaar om naar college te gaan. En dan krijg ik toch ineens een verschrikkelijk visioen: ik rennend vanuit de klas naar een van die smerige wc’s op de UU en het idee dat ik misschien wel te laat ben.
Voordeur toch maar weer dicht. Emmers, wc, buikpijn, maagpijn (ik wist niet dat dat kon), misselijk, warm, 38.5°C, water, alleen maar water, waterwaterwater. Slapjes achter mijn computer en de docent maar mailen dat ik heb besloten vandaag niemand te gaan infecteren. (Op internet eventjes snel opzoeken of het nou “sick” of “ill” was, oja, de eerste, zoals ik al dacht.) Onverwachts bezoek. Overgeven terwijl in de woonkamer—twee meter verderop—bezoek is (ik probeer niet te veel lawaai en rare kreten erbij te maken). Op de bank in slaap vallen, uitgedroogd wakker worden. Misselijk wanneer ik de chips ruik die B. ‘s avonds aan het eten is. En de dreigende gedachte dat ik nu uit een van mijn vakken gegooid ga worden omdat ik deze week maar misschien besluit braaf in bed te blijven. Misschien maar een dreigement naar mijn docent maken? “Of ik niet uit de groep gegooid worden, of ik ga jou eens even flink besmetten met buikgriep.” Nee?
In een maand ben ik nu dus al bij elkaar twee weken ziek geweest. Eén keer was niet genoeg, maar nee, voor straf gewoon nog een keer, hoppa. Iedereen die mij goed kent weet wanneer ik echt ziek ben. Wanneer kan je dan zien dat ik echt ziek ben? Wanneer ik niet meer eet. En ik heb nu al twee dagen niets gegeten. Misschien had ik die griepprik toch moeten nemen.
Wat vind jij? Zal ik de griepprik volgend jaar wel of niet halen? Heb jij goede of slechte ervaringen met de griepprik? Of er ideeën over? Graag hoor ik het in een comment hieronder.
Comments
8 responses to “Wel of geen griepprik? Waarom je er goed over na moet denken.”
Annemarie, ik weet niet in hoezeer dit opgaat voor jou in verband met je MS. Maar de beste verdediging tegen de griep is nog steeds preventie. Dat wil zeggen, in de griepperiode; Vroeg naar bed, goed eten, extra vitamine C, genoeg bewegen, uitkijken voor kou vatten en een klein beetje smetvrees neigingen hebben rond mensen die wel ziek zijn.
Uiteindelijk is griep een besmetting van buitenaf, en als je je eerste defensieve linie op deze manieren versterkt, dan kun je gerust een jaar zonder griep vallen. Ik heb zelf al 6/7 jaar geen griep meer gehad. Maar ik denk dat er ook een hoop persoonlijke factoren zijn., dus niets is een garantie.
Veel succes ermee!
Hey Vadim!
Bedankt voor je reactie. 😀 Ik eet mega gezond (B. wordt er soms moe van zelfs, hahaha, kom ik weer met mijn fruit en groente aanzetten ;)) Denk dat het niet heeft geholpen dat ik op zondag (de dag voordat ik dus weer ziek werd) per ongeluk een heel bord gluten heb gegeten. Heel mijn lichaamseigen defensiemechanisme lag plat denk ik (nouja, bijna dan). En ja, dan is ziek worden wel heel makkelijk 😉
Zink schijnt trouwens ook goed te zijn, las ik laatst.
Oh ik geloof zeker dat jij gezond eet, als je een voedselgevoeligheid hebt word je heel bewust van wat je eet! Maar ik probeerde gewoon te zeggen dat je kan proberen alles wat je eerste defensie verlaagt te vermijden. Stress en slaapgebrek zijn vaak de grootste boosdoeners. Maar als je inderdaad iets gegeten had wat je immuunsysteem niet accepteert, dan is dat natuurlijk ook uit den boze. Ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf nooit echt zo vatbaar ben geweest voor de griep, dus misschien ben ik niet de beste persoon om advies te geven. Ik wilde alleen even de suggestie doen dat je het als een besmetting kan benaderen. En dat kan natuurlijk nog steeds gecombineerd worden met een griepprik.
Het is inderdaad sowieso een besmetting (-; Met bacteriën of een virus of iets dergelijks (-;
Aiii, ja, en ik moet bekennen dat ik zondagnacht weinig had geslapen (want ik moest en zou nog iets afmaken voor mijn studie), dus dat heeft ook weinig bijgedragen denk ik 😉 Oh, en ook de nodige stress was al aanwezig (want ik liep al achter met studeren omdat ik al een week ziek was geweest, vlak hiervoor).
Kortom, eigenlijk ben ik een heel goed voorbeeld van wat je probeert te zeggen. Hahahahaha. Ik denk niet dat die griepprik echt veel had kunnen doen tegen al die stress, het slaapgebrek, en ook nog eens het gevolg van het eten van iets waar ik intolerant voor was en inderdaad een vluchtige ontmoeting met een virusje of bacterietje 😉
Ach wie heeft zo niet een periode van stress en slaapgebrek nu en dan? In principe is mijn advies dan ook best wel waardeloos :D. Haha, vechten tegen de natuur is nooit een kwestie van verliezen of winnen, maar een kwestie van nu verliezen of later verliezen ;).
Al moet ik zeggen: het voelt wel weer als een overwinning als ik straks weer 100% beter ben 😛
Ik heb altijd tegenstrijdige gevoelens over de griepprik. In feite krijg je ‘dode’ of ‘verzwakte’ griepcellen ingespoten. Daardoor wordt je lichaam als het goed is geprikkeld om antistoffen aan te maken. Op het moment dat je dan echt griep krijgt, herkent je lichaam dat direct en staan de antistoffen klaar om het tegen te gaan nog voor jij het kunt merken. Kortom: het klinkt lonend om zo’n prik te halen. Aan de andere kant is de kans dat je ziek wordt van die prik dus groot en redelijk essentieel om die antistoffen aan te maken.
Hoe dan ook denk ik dat je op je gevoel af moet gaan. Ik heb nog nooit een griepprik gehad en dus weinig ervaring ermee 😉
Beterschap!
Volgens mij kan je niet echt ziek worden van de griepprik.
Maarja, ik heb nu inmiddels ook aardig wat antistoffen aangemaakt, al ben ik daar eerst flink ziek voor moeten worden… :/