Waarom doen mensen zulke rare dingen?

Ik vraag me al gedurende lange tijd het een en ander af.

Parkeerkunsten

Waarom parkeert een van mijn buurmannen af en toe de trekhaak van zijn auto in mijn nummerbord? En waarom heeft hij nog steeds een soort van fietsenstandaard aan die trekhaak zitten (waardoor die trekhaak er uit ziet als een instrument waarmee je een auto kan martelen), als er nooit een fietsenrek op gedragen wordt? En waarom rijdt hij eerst 5x heen-en-weer (30 centimeter naar voren, 30 centimeter naar achter, terwijl er nog anderhalve meter ruimte is – aan de kant waar mijn auto niet staat), voordat mijn nummerbord het martelwerktuig vol in zich krijgt?

Valse beschuldigingen m.b.t. De Joggingbroek

“Waar is mijn grijze joggingbroek gebleven?” vraag ik beschuldigend aan vriend. Ik blijf het herhalen tegen hem, in de vorm van een voor hem uiterst irritante monoloog. “Had jij hem niet mee naar dat weekend?” “Nee, hij zit niet in de was!” “Volgens mij had jij hem laatst aan.” Diep zuchtend en hintend: “Ik baal zo dat die broek weg is. Heb jij hem gezien?” “Heb je hem niet toevallig bij je ouders laten liggen?” vraag ik voor de zoveelste keer, terwijl ik een hoop met kleren van hem doorzoek. Ja! je hebt mijn broek gewoon kwijtgemaakt, denk ik stiekem. Ik kan al die tijd geen enkele reden bedenken voor de mysterieuze verdwijning die betrekking heeft op mijn eigen slordigheid. Totdat ik hem gisteren vond in mijn mand met vuile was. Onderin uiteraard. Volgens mij heeft hij hem daar stiekem neergelegd… Nee, toegegeven, B. was echt onschuldig. Deze keer.

D’r in en d’r uit

Waarom staat iedereen al voordat het lichtje voor de stoelverlichting in het vliegtuig uit is? En dan ook nog gaan zuchten dat ze in een lange rij staan te wachten. Ja, hèhè. De slurf is nog niet eens aangesloten op de deuren.Er wordt al een beetje geduwd. Terwijl iedereen zijn telefoon meteen aanzet om te…, ja wat eigenlijk? Het is 7 uur ‘s ochtends op een zondagochtend en wat kan er allemaal niet wachten? En schuifelend kan iedereen vervolgens naar buiten terwijl sommigen tegen elkaar opbotsen omdat ze kwijlend naar hun telefoon staan te staren. Nou, dat hielp lekker hè mensen? Lekker meteen gaan staan voordat dat lichtje uit is, soms terwijl het vliegtuig nog taxiet (ik hoop dan dat het vliegtuig abrupt stopt en er een paar mensen om donderen, dat zal ze leren). Volgende keer gewoon weer doen, zeg ik. En vergeet daarbij niet dat jij per se als eerste het vliegtuig in wilde, lak had aan de oproep dat eerst stoelnummers 30 tot 58, of iets dergelijks, aan boord moesten, en jij nu per se ook weer als eerste uit dat vliegtuig wil, waar je aanvankelijk van stond te popelen om er in te gaan.

De regels van het inhalen blijken moelijk

Waarom, waarom snappen een heleboel mensen de regels van het inhalen niet? Heb jij je hier wel eens schuldig aan gemaakt? (Laat het absoluut weten via een comment, ik ben benieuwd). Inhalen met een snelheid van 100 km/u, terwijl de auto naast je 99 rijdt, en je 120 mag rijden. Vervolgens besluiten dat die auto een paar 100 meter verderop ook ingehaald moet worden, met een halve file achter je als gevolg. Of wat dacht je er van dat je iets van 120 rijdt op de rechter rijstrook, een vrouwtje naast je haalt je in, wordt opgejaagd door zo’n irritant busje van een of ander klusbedrijf, maar ze durft niet harder te rijden dan 120. Dus wat doet ze? Ze gaat 121 rijden om je toch te kunnen inhalen en zet vervolgens bij de eerste gelegenheid haar auto pal voor die van jou. Zo’n twee meter voor je dus. Om vervolgens af te zakken naar 110 km/u omdat ze even bij moet komen van alle stress die ze heeft gehad van het bumperkleven van het busje. Waarom, waarom ging ze je überhaupt dan inhalen? vraag je jezelf af, terwijl je haar nu maar weer aan het inhalen bent.

Sommige studenten en social media

Waarom zitten sommige mensen op hun telefoon te sms’en, te Facebooken op hun laptop, of te MSNen (nog erger – wist niet eens dat MSN nog bestond) tijdens een college? Oké, als het een collegezaal is waar 600 studenten in kunnen en je zit helemaal, dan moet je het maar zelf weten. Maar als je in een klas zit van zo’n 20 mensen, moet je echt niet denken dat niemand het door heeft. De docent zegt er misschien wel niets over, maar dat betekent niet dat het niet gewoonweg asociaal is. Wat ik zei? (Ja, dat krijg je ervan als je andere dingen aan het doen bent). Asociaal. Dat is het. En respectloos. Wat doe je eigenlijk bij zo’n college als je toch andere dingen gaat doen? Kan je telefoon niet anderhalf uur in je tas blijven? Moet je nou per se hele conversaties op Facebook gaan houden, terwijl je de studenten naast en achter je afleidt? Niet te vergeten dat iedereen lekker mee kan lezen. Doe jij dit ook soms? Wel eens over nagedacht hoe respectloos het is voor de docent die energie in jou steekt, terwijl jij met iets totaal anders bezig bent? En waarvoor? Om iemand een smiley terug te sturen per sms?

Kijk eens hoe schattig mijn baby is

Waarom moet iedereen constant foto’s van hun kleine kinderen, babies, en zwangerschappen op hun Facebook zetten? Oké, een of twee fotootjes zijn best leuk. Maar ik bedoel dan niet per dag, of per week, en zelfs niet per maand. Hoewel de komst van kinderen voor jou je hele leven waarschijnlijk hebben veranderd en ze alles voor je zijn, zijn jouw kinderen niet alles voor de mensen om je heen. Sorry, het klinkt hard, maar dat is hoe het is. Sommigen zullen vast dol op jouw kinderen zijn, maar ze hebben een eigen leven wat niet om jouw kinderen draait. Misschien nog wel een kinderloos leven. Dus hou die leuke snuitjes van je kids gewoon voor je en laat je vrienden er van genieten als je ze gewoon ziet. In het echt dus. Is toch veel leuker? Want je moet niet vergeten, jij bent niet de enige met kinderen. Waarschijnlijk zijn er mensen (van mijn leeftijd, ik heb het niet over mijn medestudenten van een jaar of 22 uiteraard) die heel veel vrienden met kinderen hebben. En als zij allemaal elke week twee foto’s van hun kroost op Facebook zetten, dan kan je wel uitrekenen met hoeveel kinder- en babyfoto’s je om de oren geslagen wordt. (En, er zijn zelfs mensen die foto’s van de baby’s en kinderen van anderen op Facebook zetten.)

Zoals je begrijpt, heb ik helaas inmiddels een aantal mensen moeten verbergen van mijn tijdlijn. Overigens bedoel ik hiermee die foto’s van “Ahhh, moet je kijken wat schattig,”terwijl de baby gewoon in zijn wieg of iets dergelijks ligt en nogal lijkt op de foto van vorige week toen de baby, jawel, op dezelfde manier in zijn wieg lag. Er zijn en aantal mensen die hele leuke foto’s op Facebook weten te zetten, omdat ze er een beetje humor in gooien. Vooral A. & S. Dus voel je niet allemaal aangesproken, zou ik zeggen. Oké, en er was laatst iemand, ik weet niet meer wie, die zijn kind in een allerschattigst berenpakje, inclusief berenoren, had gestoken. Die foto vond ik dus wel echt te gek. Dus.

Heb jij inmiddels al bedacht of je je ook schuldig maakt aan een van bovenstaande praktijken? Haal jij ook in met 100 km/u op een weg waar je 120 km/u mag? Maak jij dit ook regelmatig mee? Of heb je een antwoord op een van mijn vragen? Dan hoor ik het graag van je in een comment hieronder!