Ik kan natuurlijk schrijven dat The Dark Knight Rises (2012) helemaal geweldig is. Of dat The Descendants (2011) met George Clooney in de hoofdrol erg leuk en puur is. Maar dat zijn films waar al zoveel over geschreven is – al raad ik ze allebei absoluut aan. Maar ik dacht, misschien ben je een keer aan iets anders toe, omdat je geen zin hebt om voor de zoveelste keer een film te kijken over superhelden, road trips, of een deel zoveel van een trilogie/tatralogie/cingologie/of nog gekker.

Laatst hadden wij – mijn vriend en ik – zo’n moment en wij huurden Carnage, lekker lui via onze interactieve tv van KPN. Je kan van alles zeggen over KPN (ik heb vooral veel te zeggen over KPN, dat wordt ooit nog eens een sappig, nietsontziend verhaal op mijn blog), maar de interactieve tv is gewoon handig en veel sneller dan die van Tele2.

Het is wel elke keer even heel goed nadenken wat je code ook alweer was (die je moet intoetsen als je een film huurt) en maar even je ogen half dichtknijpen wanneer er gevraagd wordt of je zeker weet dat je film huppelepup voor €4,99 (argh!) wil huren. Want ja, dat zijn de achterlijke prijzen. Daar hoeven ze niet eens hun huur en personeel van te betalen. Ik heb altijd medelijden met de lokale dvd-verhuur dat ik ze passeer. Ik gun hen het geld eigenlijk toch echt liever, maar het komt regelmatig voor dat wij om één minuut over negen, als zij dus net dicht zijn, besluiten om een dvd-tje te huren.

Carnage is een film waarbij je het gevoel hebt dat je in een theaterzaal zit en naar een voorstelling kijkt. De film speelt zich voornamelijk af in de huiskamer en hal van stel A, die bezoek krijgen van stel B. Stel B. beschuldigt het andere stel ervan dat de zoon van A de zoon van B heeft ‘mishandeld’. De vier ouders lijken allemaal zeer welwillend, beschaafd en bereid het probleem zo snel mogelijk op te lossen. Of de jongens zelf een probleem met elkaar hebben is eigenlijk totaal niet belangrijk, maar de film laat zien wat er gebeurt wanneer dat beleefdheidsmasker van beide stellen langzaam afbrokkelt en hun ware aard naar boven laat komen, versneld door de irritaties van drie ouders over het constante mobiele gebel van de vierde ouder. Wat bovendien ook niet verzoenend helpt is de smerige taart die ouders A nog net niet door de strot van ouders B duwen, de fles jaren oude whiskey die op een gegeven moment opengaat en het feit dat de relaties van beide stellen in de kern minder goed lijken te zijn dan ze (zichzelf) proberen voor te houden.

Het spel is subtiel, maar daarom juist zo hilarisch. Na het kijken van de film besloot ik dat ik het boek, God of Carnage van Yasmina Reza, waar de film op is gebaseerd, aan mijn nog-te-lezenlijst toe te voegen (die inmiddels uit zo’n 20 a 30 boeken bestaat, degenen die ik op de lange termijn ooit nog wil lezen niet meegerekend).

Hoe dan ook, een leuke film met interessante teksten en mooi spel. Wil je een film met wat meer actie, dan raad ik toch The Dark Knight Rises aan, maar dat is weer van een totaal ander kaliber (en bovendien acht ik de kans groot dat je die film allang gezien hebt).

Facts:

Met o.a.: Jodie Foster, Kate Winslet, Christoph Waltz en John C. Reilly
Duur: 80 minuten
Genre: Komedie/ drama
IMDB-score: 7,2