Ik was al vergeten dat ik er aan mee had gedaan, maar eerder dit jaar had ik een ultrakort verhaal geschreven voor een wedstrijd van de VPRO: een verhaal van precies 80 woorden. Nooit meer iets over gehoord, ook niet gewonnen dus, maar hier is het:

Gestrand. Om me heen rijen en rijen met boeken. Mijn vingers glijden langs verkleurde ruggen. Oud en stoffig. Inmiddels onleesbare titels. Slechts enkele schreeuwen. De meeste bescheiden met de geur van naderende vergetelheid. Portugese boeken. Engelse, Franse, Duitse, Japanse. Talen die ik niet thuis kan brengen. Ze zijn er allemaal. Levens. Doden. Waar houden ze op? Gezoem van de tl-verlichting. Continue. De constructie van een wereldgeschiedenis. Een verzameling woorden dringt door. Mijn omgeving vervaagt. Verdrinking. Geen eenzame dood. Nee. Bevrijding.